Ontzie- en stimuleringsmaatregelen die de duurzame inzetbaarheid van oudere werknemers beogen te bevorderen
Deze studie onderzoekt op basis van een longitudinaal vragenlijstonderzoek onder werknemers van 45 jaar en ouder (a) welke oudere werknemers gebruik maken van ontzie en stimuleringsmaatregelen die langer doorwerken beogen te bevorderen, en (b) wat het effect van deze maatregelen is. Het gebruik van de ontzie maatregelen ‘kortere werkweek’ en ‘vrijstelling van avond en nachtwerk’ lijkt vaker voor te komen bij werknemers die minder goed functioneren op het werk, blijkend uit respectievelijk een minder goed werkvermogen en een hoger verzuimpercentage. Een hoger verzuimpercentage voorspelt ook dat werknemers een jaar later vaker starten met deelname aan scholingsactiviteiten. Doordat het gebruik van ontziemaatregelen samenhangt met minder goed functioneren op het werk, is het effect van de maatregelen niet eenduidig te interpreteren. Een nul of negatief effect kan immers ook een positief gevolg zijn, namelijk geen (grotere) verslechtering. Er blijkt uit de analyse wel een positief effect van ‘vrijstelling van avond en nachtwerk’ op de bevlogenheid van werknemers. Ook heeft het deelnemen aan scholingsactiviteiten een positieve invloed op het werkvermogen van de werknemer. Concluderend lijken werknemers van 45 jaar en ouder met verminderd functioneren op het werk vaker gebruik te gaan maken van ontziemaatregelen, en bestaan (beperkte) indicaties voor een positieve invloed van ontzie- en stimuleringsmaatregelen op aspecten van de duurzame inzetbaarheid. Nader onderzoek wordt aanbevolen.